Hoi allemaal!

Welkom bij mijn allereerste echte blog. Nog helemaal niks gezien hier, maar al wel mega veel indrukken haha. Gisterochtend ging om 5:00 de wekker. Toen ik beneden kwam stonden als verrassing Carli en Marloes daar om mij uit te zwaaien. Zo ontzettend lief! Na 5 minuten was het wel echt tijd om te gaan, dus moest ik afscheid nemen van mijn vriendinnen en van Jef. Lekker janken natuurlijk…

Papa en mama brachten mij weg en we waren om 7 uur op Schiphol. Eerst de koffer ingecheckt en daarna rustig wat gedronken. Isa kwam iets later en mocht haar koffer niet inchecken doordat deze een kilo te zwaar was. Na wat gepuzzel lukte het om de koffer in te checken. Toen kwam het volgende afscheid, van papa en mama. Weer janken… Isa en ik gingen vervolgens door de douane, hadden alvast wat geld gewisseld en nog even snel een ontbijtje gehaald. Twee klasgenoten van ons, Noor en Floor, vlogen om 10:35 naar Tanzania. Vlak voor we in stapten, kwamen zij eraan rennen om nog even afscheid te nemen. Onze buurman in het vliegtuig was een echte gentleman en hielp ons met de handbagage. De vlucht duurde ongeveer elf uur, het viel reuze mee. Vooral voor Isa, die de eerste drie uur lekker lag te slapen... Wat ik trouwens echt mega raar vond was het kuipje water wat je bij je eten kreeg. Gewoon een klein bakje water met een stukje folie eroverheen?

Toen we geland waren moesten we eerst door de douane. Vet chagrijnige mensen daar! Wel mijn allereerste stempel in mijn paspoort. Na de douane liepen we naar de kofferband en we zagen onze koffers gelijk. Toen stonden er allemaal mensen met bordjes. Onze chauffeur had een bordje met heel groot onze namen erop. Nog zo’n gentleman, die ons hielp het dragen van de koffers. Hij stapte aan de rechterkant in, en ik dacht: wat ga jij nou doen??? Ik was even vergeten dat ze hier links rijden en dat het stuur rechts zit… Hij was erg aardig, kon goed rijden en vertelde alvast wat dingen over Kaapstad. Onderweg zagen wij mensen onder de brug slapen, dat was heel gek om te zien.

Toen wij aankwamen bij het vrijwilligershuis kwam Noel, onze huisbaas, ons gelijk verwelkomen. Het is een ontzettende lieve man met humor. Hij is hier als een papa voor iedereen en zorgt ervoor dat je je fijn en veilig voelt. Hij vertelde dat je hier jezelf mag zijn en dat iedereen voor elkaar zorgt. We hebben een rondleiding gehad, wat gedronken, de koffers een beetje uitgepakt en lekker gedoucht. Mijn ouders hoopten dat ik hier zou afkicken van mijn lange douche gewoontes (thuis sta ik graag een half uur onder de douche). Maar helaas, de douches hier zijn heerlijk en zonder timer. Het vrijwilligershuis bestaat uit twee delen. Er is plek voor 60 mensen, maar er zijn er meestal 30-40 tegelijk. Er kunnen 4-8 personen op 1 kamer, maar er zijn er nooit meer dan 4. Er zijn twee keukens, twee badkamers en twee ‘’woonkamers’’, Wij slapen op een kamer met 3 stapelbedden. Volgens Noel is dit de mooiste/grootste kamer (nu niet te veel van voorstellen hoor…). Isa en ik waren de eerste nacht met zijn tweeën, vandaag komt er nog een meisje bij. Om ongeveer 1 uur vannacht gingen we slapen. Ik werd net wakker in een hele lichte kamer en was helemaal blij dat ik aan 1 stuk had doorgeslapen. Kijk ik op mijn telefoon, is het pas 7 uur…