Dag 5:

Vandaag was onze eerste werkdag. Om half 7 ging de wekker en om half 8 gingen we met de uber naar green point. We gingen samen met nog een meisje en jongen uit het hostel. Zij doen al twee weken vrijwilligerswerk in de kliniek. Toen we binnen kwamen was het enorm druk en er was veel lawaai. We gingen door een deur naar de ruimte achter de receptie. Iedereen verwelkomde ons, maar gaven verder geen rondleiding of uitleg. Gelukkig konden de andere twee ons helpen. Onze eerste taak was alle patiëntendossiers voor de dag erna klaarleggen en ordenen. Met zijn 4en doen wij hier 1/1,5 uur over. Prima werkje om mee te beginnen. Toen zijn we naar de prep-room gegaan. Het was een klein kamertje waar mensen komen voordat ze naar de dokter of een specialisme toe gaan. Patiënten worden hier gewogen, gemeten, getest op bloedsuiker en HB, de bloeddruk en pH worden gemeten en er worden zwangerschapstesten gedaan. Er zit totaal geen structuur in wie welke taak uitvoert. Het is een enorme chaos, lopende band werk, er zijn soms wel 6 patiënten tegelijk binnen en iedereen loopt door elkaar heen. Het was erg druk en we hebben hier 1,5 uur geholpen, daarna werd het rustiger. We hebben toen zelf rondgekeken in de kliniek en uiteindelijk aan iemand gevraagd wat we konden doen. Zij zei dat we wel een pauze verdiend hadden, haha. We zijn wat gaan drinken en hebben uiteindelijk aangeklopt bij de maternity (kraam/zwangere) afdeling en gevraagd of we daar mee mochten kijken. Dit kon en we hebben meegekeken bij een intakegesprek. Het meisje was 22 jaar en 16 weken zwanger. Ze doen hier maandelijkse controle met anamnese, buikomvang meten en naar het hartje luisteren. Het was interessant en leuk om soms mee te kijken, maar je kan er niet assisteren. Om 12 uur was er niet zoveel meer te doen, dus konden we al naar huis.

Na werk zijn we gaan lunchen bij de V&A foodmarket. Om nog een beetje gezond te doen, nam ik een caprese salade. Toen zijn we teruggegaan naar het hostel en hebben we lekker in de achtertuin in de zon gelegen. ’s Avonds hebben we in het restaurant curry gegeten. Daarna gezellig gefacetimed met papa en mama.

Dag 6:

We begonnen om 8 uur met de administratie. Daarna hebben we weer geobserveerd op de maternity. Dit keer was er een vrouw van rond de 30, die 31 weken zwanger was. Toen ging Isa naar de baby clinic en ik naar de emergency room. De verpleegkundige van deze afdeling heet Amanda en ze is erg aardig. Ze zei dat ze even moest plassen en dat we daarna een patiënt hadden met een beenwond. Ik ging alvast een praatje maken met de patiënt, een super aardige vrouw van 80. Ze was heel geïnteresseerd en we hebben gekletst over de verschillen met Nederland, mijn studie, haar kinderen/kleinkinderen, enzovoort. Na 20 minuten kwam Amanda terug (typisch geval van hoe het hier gaat, als iemand zegt ik kom over 1 minuut terug dan kan dit ook een uur zijn) en konden we haar wond verzorgen. Hierna ben ik naar de baby clinic gegaan. Hier worden kinderen van 0 tot 12 gevaccineerd, behandelt en gecontroleerd. Ze hadden nog maar 1 patiënt. Het kindje had diarree dus er werden controles gedaan (temperatuur en in zijn mond/oren kijken). Ook gaven ze de moeder adviezen over gezonde voeding en hygiëne. We waren weer om 12 uur vrij.

Na werk zijn we naar de spar gegaan en daarna naar het strand Blauberg, samen met nog 10 anderen. Er stond enorm veel wind en er waren veel windsurfers. ’s Avonds hebben we in het restaurant pizza gegeten (de pizza met avocado, kip en fetakaas was top!) en heb ik gezellig met Jef gefacetimed.

Dag 7:

Om 8 uur weer eerst de administratie en toen ging ik naar de emergency room. Hier kon ik mee kijken met een ECG. Daarna ben ik op de prep gaan helpen want het was heel erg druk en er was weinig personeel. Op een gegeven moment stond ik alleen met Bonga (andere vrijwilliger). We deden maar gewoon wat we dachten dat goed was en dat ging op zich prima, haha. Op een gegeven moment wilde ik bloedsuiker en HB meten bij iemand maar er kwam gewoon geen bloed uit zijn vinger. Die man vroeg aan mij of het kon dat hij geen bloed in zijn handen had, heel grappig. Na drie keer prikken en goed drukken is het toch gelukt. Om 12 uur waren we weer vrij.

’s Middags hebben we weer lekker in de zon in de tuin gelegen en ’s avonds noedels gegeten in het restaurant. Daarna weer lekker gekletst met mama via facetime.

Dag 8:

Na de administratie ging ik weer naar de emergency room. Er was een man met een enorm grote wond. Hij heeft diabetes en had te lang gewacht met wondjes op zijn teen. Het was zo erg geïnfecteerd, dat zijn tenen geamputeerd moesten worden. Super goor maar heel leuk en interessant! Isa voelde zich niet helemaal lekker worden dus is uiteindelijk de kamer uit gegaan, haha. Daarna kwam nog een vrouw met een kleine wond en hierbij mocht ik helpen. Toen kwam een man met hechtingen in zijn oor. Deze mochten verwijderd worden. Het was een enorme cry baby. Al moet ik zeggen dat ze flink aan het trekken was aan de hechtingen en je oor wel gevoelig is doordat er veel zenuwen door lopen. Het waren ongeveer 10 hechtingen en bij de laatste kon hij het niet meer aan. Dus ik heb hem flink moeten aanmoedigen om nog even door te zetten. Hij had een meisje van 15 gered van een groep verkrachters en is daardoor zelf aangevallen met stenen en messen. Later kwam ik hem in de gang tegen en zei hij dat zijn gezicht nog opgezwollen was. Ik keek en zei dat ik niks zag. Toen vroeg hij of hij ervoor langs de dokter moest. Ik vroeg of hij dan nog pijn had. Hij vertelde mij dat het geen pijn deed. Ik moest wel een beetje mijn lach inhouden want er was helemaal niks opgezwollen… Daarna hebben we weer even geholpen op de prep en waren we om 12 uur vrij.

Isa en ik zijn vanuit werk naar Bo Kaap gegaan. Hier hebben ze allemaal gekleurde huisjes, erg schattig. Na een fotoshoot hebben we geluncht bij Harvest, erg gezellig tentje.

De eerste project week was erg bijzonder. Het is heel erg wennen maar het wordt al leuker. Je leert iedereen kennen en went aan hun manier van werken. Het maakt niemand wat uit of je wel of niet komt, hoelaat je weer gaat of wat je doet. De patiënten moeten gemiddeld 3 uur wachten en ze worden erg boos als je te laat bent. Veel mensen liegen over de woonplaats of de achternaam van hun man. Ik denk doordat ze anders naar een andere kliniek zouden moeten (die dichterbij is) of om geld problemen/niet verzekerd? Een groot probleem is in Zuid-Afrika is HIV. Overal in de kliniek liggen ook gratis condooms.