19 t/m 23 Oktober

Dag 9:

Onze wekker ging om 4 uur omdat we gingen hiken naar Lions Head voor de zonsopgang. Het was super gaaf! Tot nu toe het vetste wat ik hier gedaan heb. We waren in totaal met 20 uit het hostel, dus dat was erg gezellig. Na 45 minuten hiken vonden we een mooie plek om te gaan ontbijten en genieten van de zonsopgang. Helaas was het bewolkt dus het was niet de beste zonsopgang, maar alsnog heel mooi. Na een half uur zijn we weer verder gaan hiken (ongeveer 20 minuten) tot de top van de berg. Dit laatste stuk was alleen maar klimmen in de rotsen. Op de top hebben we genoten van het uitzicht en leuke foto’s gemaakt. Naar beneden was ook leuk doordat je overal van af moest glijden en springen. Met een uurtje waren we weer beneden en zijn we wat boodschappen gaan doen. Daarna lekker gedoucht en nog een uurtje geslapen. Om 1330 gingen we naar het stadion om een voetbalwedstrijd te zien, Cape Town City tegen Kaizer Chiefs. Toen we daar aankwamen bedacht ik me dat dit mijn allereerste voetbalwedstrijd in een stadion was. De sfeer was super leuk. Na 1 biertje voelde ik het al dus ben ik maar over gegaan op water (waarschijnlijk de zon, vermoeidheid en het slechte eten). Het eerste half uur heb ik voor de verkeerde gejuicht, oeps… Er kwamen af en toe mensen naar ons toe die op de foto wilden omdat we blank waren (wij waren letterlijk de enige blanken daar). Het stond uiteindelijk 1-1 en we bedachten dat het wel slim was om 2 minuten voor het einde weg te gaan, zodat we niet in de drukte weg gingen. We kwamen er later pas achter dat er een winnaar moest zijn die wedstrijd… super stom! We hebben dus de verlenging en penalty’s gemist. Uiteindelijk had Cape Town City gewonnen. ’s Avonds hebben we een salade gemaakt en met een aantal meiden gekletst in de woonkamer.

Dag 10:

’s Nachts was ik een beetje ziek, maar gelukkig was het in de ochtend weer over. Ik heb nog nooit zo’n luie dag gehad als deze… We hebben met zijn 5en ongeveer 18 afleveringen Gossip Girl gekeken in onze pyjama op de bank… Ik heb hier serieus mijn ontbijt, lunch en avond eten gegeten. We hebben ’s avonds echt keihard gelachen omdat we probeerden uit te leggen wat Sinterklaas is aan twee Zweedse meisjes. Het klinkt zo vreemd als je uitlegt dat er een oude man uit Spanje met de boot naar Nederland komt, samen met zijn paard en pieten (pikzwarte mensen met afro’s), om vervolgens via de schoorsteen in te breken om cadeautjes in schoenen te stoppen voor zijn verjaardag. Hilarisch.

Dag 11:

Vandaag weer naar het project. Eerst weer de dossiers ordenen en toen gingen we naar de pharmacy. Hier hebben we geholpen met het uitpakken en sorteren van medicatie. Daarna weer op de prep geholpen. Toen we vrij waren namen we de minibus terug. Normaal nemen we altijd de uber. Het was een hele bijzondere ervaring. Je houdt de bus gewoon aan, springt erin en betaald 5/10 rand (nog geen euro). Je schreeuwt als je eruit wilt en dan stoppen ze gewoon midden op de weg. We zaten best opgepropt, de chauffeur reed als een malloot en er was veel getoeter en geschreeuw. De laatste 5 minuten moesten we lopen. We zagen toen een moeder die keihard haar kind sloeg op straat. Heel gek en vervelend om te zien.

Toen we terug waren in het hostel hebben we dokter wash gebeld. Wat een uitvinding! Deze man komt je vuile was ophalen en dit krijg je diezelfde dag nog schoon, droog en opgevouwen weer terug (een volle zak voor ongeveer 7 euro). ’s Middags zijn we naar een café gegaan om aan onze opdracht te zitten. Uiteindelijk kwamen onze kamergenoten ons vergezellen. Lea was die dag jarig dus we hebben even een drankje gedronken. Toen we terug waren in het hostel hadden we een taart met 19 kaarsjes voor Lea. Daarna gingen we het verder vieren in Trenchtown, onbeperkt pizza en drank (bier/wijn/mix) voor ongeveer 6 euro. Het sfeertje was heel leuk en we waren gezellig met een groep van ongeveer 20. Om 2200 waren we weer thuis.

Dag 12:

Op het project gingen we eerst weer bezig met de dossiers. Toen we daarna onze tassen pakten om mee te nemen naar boven, zei een van de receptionistes: byeeeee guys, thank you so much! Hilarisch, het was pas 9 uur en ze dacht dat we al weg gingen. Maar dit maakt ze dus helemaal niks uit. Daarna zijn we naar de occupuntional therapist gegaan. Zij is maar 1 keer in de 2 weken in de kliniek. Ze heeft ons van alles vertelt over haar werk en gaat proberen om te regelen dat we in een andere kliniek (waar zij werkt) een paar dagen mee kunnen lopen. Daar hebben ze andere afdelingen dan in deze kliniek. Hierna zijn we nog even gaan helpen bij de receptie. Toen aan school gezeten en een paar winkels in geweest op Waterfront. ’s Avonds gegeten in het restaurant en even met tante Annemieke/ome Lammert, papa en mama gefacetimed.

Dag 13:

Zoals altijd weer begonnen bij de receptie en daarna naar de HIV/TB afdeling. Hier hebben ze gesprekken en testen ze mensen op HIV en tuberculose. Toen er even geen patiënten waren, gaf die vrouw mij uitgebreide seksuele voorlichting en een toespraak over het feit dat mannen niet te vertrouwen zijn. Later heb ik weer geholpen op de prep. Na werk zijn we weer even naar Waterfront gegaan en hebben we wat gedronken. ’s Avonds weer gegeten in het restaurant en gefacetimed met Jef.

Project week 1

Dag 5:

Vandaag was onze eerste werkdag. Om half 7 ging de wekker en om half 8 gingen we met de uber naar green point. We gingen samen met nog een meisje en jongen uit het hostel. Zij doen al twee weken vrijwilligerswerk in de kliniek. Toen we binnen kwamen was het enorm druk en er was veel lawaai. We gingen door een deur naar de ruimte achter de receptie. Iedereen verwelkomde ons, maar gaven verder geen rondleiding of uitleg. Gelukkig konden de andere twee ons helpen. Onze eerste taak was alle patiëntendossiers voor de dag erna klaarleggen en ordenen. Met zijn 4en doen wij hier 1/1,5 uur over. Prima werkje om mee te beginnen. Toen zijn we naar de prep-room gegaan. Het was een klein kamertje waar mensen komen voordat ze naar de dokter of een specialisme toe gaan. Patiënten worden hier gewogen, gemeten, getest op bloedsuiker en HB, de bloeddruk en pH worden gemeten en er worden zwangerschapstesten gedaan. Er zit totaal geen structuur in wie welke taak uitvoert. Het is een enorme chaos, lopende band werk, er zijn soms wel 6 patiënten tegelijk binnen en iedereen loopt door elkaar heen. Het was erg druk en we hebben hier 1,5 uur geholpen, daarna werd het rustiger. We hebben toen zelf rondgekeken in de kliniek en uiteindelijk aan iemand gevraagd wat we konden doen. Zij zei dat we wel een pauze verdiend hadden, haha. We zijn wat gaan drinken en hebben uiteindelijk aangeklopt bij de maternity (kraam/zwangere) afdeling en gevraagd of we daar mee mochten kijken. Dit kon en we hebben meegekeken bij een intakegesprek. Het meisje was 22 jaar en 16 weken zwanger. Ze doen hier maandelijkse controle met anamnese, buikomvang meten en naar het hartje luisteren. Het was interessant en leuk om soms mee te kijken, maar je kan er niet assisteren. Om 12 uur was er niet zoveel meer te doen, dus konden we al naar huis.

Na werk zijn we gaan lunchen bij de V&A foodmarket. Om nog een beetje gezond te doen, nam ik een caprese salade. Toen zijn we teruggegaan naar het hostel en hebben we lekker in de achtertuin in de zon gelegen. ’s Avonds hebben we in het restaurant curry gegeten. Daarna gezellig gefacetimed met papa en mama.

Dag 6:

We begonnen om 8 uur met de administratie. Daarna hebben we weer geobserveerd op de maternity. Dit keer was er een vrouw van rond de 30, die 31 weken zwanger was. Toen ging Isa naar de baby clinic en ik naar de emergency room. De verpleegkundige van deze afdeling heet Amanda en ze is erg aardig. Ze zei dat ze even moest plassen en dat we daarna een patiënt hadden met een beenwond. Ik ging alvast een praatje maken met de patiënt, een super aardige vrouw van 80. Ze was heel geïnteresseerd en we hebben gekletst over de verschillen met Nederland, mijn studie, haar kinderen/kleinkinderen, enzovoort. Na 20 minuten kwam Amanda terug (typisch geval van hoe het hier gaat, als iemand zegt ik kom over 1 minuut terug dan kan dit ook een uur zijn) en konden we haar wond verzorgen. Hierna ben ik naar de baby clinic gegaan. Hier worden kinderen van 0 tot 12 gevaccineerd, behandelt en gecontroleerd. Ze hadden nog maar 1 patiënt. Het kindje had diarree dus er werden controles gedaan (temperatuur en in zijn mond/oren kijken). Ook gaven ze de moeder adviezen over gezonde voeding en hygiëne. We waren weer om 12 uur vrij.

Na werk zijn we naar de spar gegaan en daarna naar het strand Blauberg, samen met nog 10 anderen. Er stond enorm veel wind en er waren veel windsurfers. ’s Avonds hebben we in het restaurant pizza gegeten (de pizza met avocado, kip en fetakaas was top!) en heb ik gezellig met Jef gefacetimed.

Dag 7:

Om 8 uur weer eerst de administratie en toen ging ik naar de emergency room. Hier kon ik mee kijken met een ECG. Daarna ben ik op de prep gaan helpen want het was heel erg druk en er was weinig personeel. Op een gegeven moment stond ik alleen met Bonga (andere vrijwilliger). We deden maar gewoon wat we dachten dat goed was en dat ging op zich prima, haha. Op een gegeven moment wilde ik bloedsuiker en HB meten bij iemand maar er kwam gewoon geen bloed uit zijn vinger. Die man vroeg aan mij of het kon dat hij geen bloed in zijn handen had, heel grappig. Na drie keer prikken en goed drukken is het toch gelukt. Om 12 uur waren we weer vrij.

’s Middags hebben we weer lekker in de zon in de tuin gelegen en ’s avonds noedels gegeten in het restaurant. Daarna weer lekker gekletst met mama via facetime.

Dag 8:

Na de administratie ging ik weer naar de emergency room. Er was een man met een enorm grote wond. Hij heeft diabetes en had te lang gewacht met wondjes op zijn teen. Het was zo erg geïnfecteerd, dat zijn tenen geamputeerd moesten worden. Super goor maar heel leuk en interessant! Isa voelde zich niet helemaal lekker worden dus is uiteindelijk de kamer uit gegaan, haha. Daarna kwam nog een vrouw met een kleine wond en hierbij mocht ik helpen. Toen kwam een man met hechtingen in zijn oor. Deze mochten verwijderd worden. Het was een enorme cry baby. Al moet ik zeggen dat ze flink aan het trekken was aan de hechtingen en je oor wel gevoelig is doordat er veel zenuwen door lopen. Het waren ongeveer 10 hechtingen en bij de laatste kon hij het niet meer aan. Dus ik heb hem flink moeten aanmoedigen om nog even door te zetten. Hij had een meisje van 15 gered van een groep verkrachters en is daardoor zelf aangevallen met stenen en messen. Later kwam ik hem in de gang tegen en zei hij dat zijn gezicht nog opgezwollen was. Ik keek en zei dat ik niks zag. Toen vroeg hij of hij ervoor langs de dokter moest. Ik vroeg of hij dan nog pijn had. Hij vertelde mij dat het geen pijn deed. Ik moest wel een beetje mijn lach inhouden want er was helemaal niks opgezwollen… Daarna hebben we weer even geholpen op de prep en waren we om 12 uur vrij.

Isa en ik zijn vanuit werk naar Bo Kaap gegaan. Hier hebben ze allemaal gekleurde huisjes, erg schattig. Na een fotoshoot hebben we geluncht bij Harvest, erg gezellig tentje.

De eerste project week was erg bijzonder. Het is heel erg wennen maar het wordt al leuker. Je leert iedereen kennen en went aan hun manier van werken. Het maakt niemand wat uit of je wel of niet komt, hoelaat je weer gaat of wat je doet. De patiënten moeten gemiddeld 3 uur wachten en ze worden erg boos als je te laat bent. Veel mensen liegen over de woonplaats of de achternaam van hun man. Ik denk doordat ze anders naar een andere kliniek zouden moeten (die dichterbij is) of om geld problemen/niet verzekerd? Een groot probleem is in Zuid-Afrika is HIV. Overal in de kliniek liggen ook gratis condooms.

De eerste dagen hier

Dag 1:

Uiteindelijk ben ik toch nog in slaap gevallen en zijn Isa en ik met Kevin (manager van de vrijwilligersprojecten) en nog een meisje naar een klein winkelcentrumpje gegaan voor een nieuwe simkaart. Kevin vond het grappig dat wij jurkjes droegen en mascara op hadden. Misschien doen wij dat over een week ook al niet meer. We zagen nu voor het eerst alles in daglicht en ik wist niet dat de Tafelberg zo dichtbij was. Super mooi uitzicht! De simkaart regelen was niet gelukt, dus uiteindelijk hebben we alleen even rondgekeken. Toen we terug waren bij het hostel hebben Isa en ik een taxi geregeld en zijn we naar Waterfront gegaan. Dit is een deel van Kaapstad met een mega groot winkelcentrum, een foodmarket, een reuzenrad, de haven en leuke restaurants. Hier hebben we een beetje rondgelopen, winkels gekeken en wat gedronken. Ze hebben hele leuke kledingwinkels hier, maar ik heb me nog kunnen inhouden. We hebben hier ook een simkaart kunnen regelen, ik snap er alleen nog niks van… Er waren lokale dansers met Afrikaanse kleding, schmink en muziek, erg leuk om te zien. Over de terugweg deden we wel een uur door de files. Langs ons reden allemaal auto’s met daarin mensen opgepropt op elkaar. Isa en ik hebben toen boodschappen gedaan bij de Spar, 3 minuten lopen van het hostel. Er was daar een kind om ons heen aan het bedelen. Je kan daar ’s avonds beter niet komen, dan is het te gevaarlijk. Na de boodschappen zijn we in het restaurant gaan eten. Hier eten wij elke maandag t/m vrijdag, het is ongeveer 10 minuten lopen. Elke week hetzelfde menu. Maandag hamburgers met friet, dinsdag curry, woensdag pizza, donderdag noedels, vrijdag fish&chips. Super gezond dus..! Na het eten zijn we naar de wifi lounge gegaan. Echt super fijn om dan even met thuis te kunnen bellen of facetimen. Hierna zijn we weer teruggegaan naar het hostel. Er stond super veel wind waardoor het ontzettend koud was. Eenmaal terug lekker een joggingbroek aangetrokken en een romantische komedie gekeken met 8 andere meisjes. We waren super moe na alle nieuwe indrukken en zijn op tijd gaan slapen.

Dag 2:

We hadden onze wekker om 4 uur ’s nachts omdat we van plan waren om te gaan hiken naar Lions Head om de zonsopgang te kunnen zien. Dit ging niet door omdat er te veel wind stond, waardoor het te gevaarlijk was. We hebben dus lekker uitgeslapen en zijn begin van de middag naar The Old Biscuit Mall geweest. We gingen samen met 5 andere meisjes. Het is een enorme foodhall met eten uit alle landen. Ook hebben ze muziek en leuke kleding/prullen winkels. ’s Avonds hebben Isa en ik gekookt in het hostel. Toen gingen we ons met een aantal meiden klaarmaken voor het uitgaan op Long Street. Om 23:00 gingen we met de taxi naar Long Street. We waren ongeveer met een groep van 15. Het was eerst nog rustig maar daarna super leuk. Veel mensen hier drinken Jägerboms (Jägermeister met Redbull). Er waren veel jongens die wat van je wilden, dat was soms wel heel irritant. Als je ze vertelt dat je een vriend hebt gaan ze meestal wel weg maar ook niet altijd. Om 04:30 waren we terug in het hostel.

Dag 3:

We hebben uitgeslapen en zijn begin van de middag naar het strand bij Camps Bay geweest, samen met 3 andere meiden. We hebben tussendoor een ijskoffietje gedronken bij Tiger’s Milk. ’s Avonds gingen we Mexicaans eten bestellen en daarna nog even Netflixen. We waren moe van het niks doen (en van de korte nacht) dus zijn op tijd gaan slapen.

Dag 4:

We hadden oriëntatie van 10:00-12:30. We kregen uitleg over het land, het hostel en mogelijke excursies. Hierna zijn we gaan lunchen bij V&A foodmarket met een paar meiden. Na de lunch hebben we een klein boottochtje gemaakt voor een paar euro, niet echt een aanrader haha. Wel zagen we zeehonden. ’s Avonds hebben we weer gegeten in het restaurant en kon ik eindelijk bijkletsen met Jef. Slapen doe ik onderhand met een slaapmasker op omdat het zo licht is in de kamer, ideaal!

Een paar dingen hier zijn heel erg wennen. Enorm veel huisgenoten (geen privacy) en veel Engels praten (vermoeiend). De meeste vrijwilligers uit het hostel zijn Duits, verder Zweeds, Oostenrijks, Frans en Italiaans. Iedereen is heel aardig en elke dag leer je weer nieuwe mensen kennen. Op dag 2 kregen we 2 nieuwe kamergenoten, Lia uit Duitsland en Juliette uit Frankrijk.

Door Noel worden we ‘’de Dutchies’’ genoemd. Kevin noemt mij steeds the girly girl omdat ik soms een rok/jurkje draag. Onderhand loop ik steeds vaker in broekjes of in mijn joggingbroek…

Aangekomen in Kaapstad

Hoi allemaal!

Welkom bij mijn allereerste echte blog. Nog helemaal niks gezien hier, maar al wel mega veel indrukken haha. Gisterochtend ging om 5:00 de wekker. Toen ik beneden kwam stonden als verrassing Carli en Marloes daar om mij uit te zwaaien. Zo ontzettend lief! Na 5 minuten was het wel echt tijd om te gaan, dus moest ik afscheid nemen van mijn vriendinnen en van Jef. Lekker janken natuurlijk…

Papa en mama brachten mij weg en we waren om 7 uur op Schiphol. Eerst de koffer ingecheckt en daarna rustig wat gedronken. Isa kwam iets later en mocht haar koffer niet inchecken doordat deze een kilo te zwaar was. Na wat gepuzzel lukte het om de koffer in te checken. Toen kwam het volgende afscheid, van papa en mama. Weer janken… Isa en ik gingen vervolgens door de douane, hadden alvast wat geld gewisseld en nog even snel een ontbijtje gehaald. Twee klasgenoten van ons, Noor en Floor, vlogen om 10:35 naar Tanzania. Vlak voor we in stapten, kwamen zij eraan rennen om nog even afscheid te nemen. Onze buurman in het vliegtuig was een echte gentleman en hielp ons met de handbagage. De vlucht duurde ongeveer elf uur, het viel reuze mee. Vooral voor Isa, die de eerste drie uur lekker lag te slapen... Wat ik trouwens echt mega raar vond was het kuipje water wat je bij je eten kreeg. Gewoon een klein bakje water met een stukje folie eroverheen?

Toen we geland waren moesten we eerst door de douane. Vet chagrijnige mensen daar! Wel mijn allereerste stempel in mijn paspoort. Na de douane liepen we naar de kofferband en we zagen onze koffers gelijk. Toen stonden er allemaal mensen met bordjes. Onze chauffeur had een bordje met heel groot onze namen erop. Nog zo’n gentleman, die ons hielp het dragen van de koffers. Hij stapte aan de rechterkant in, en ik dacht: wat ga jij nou doen??? Ik was even vergeten dat ze hier links rijden en dat het stuur rechts zit… Hij was erg aardig, kon goed rijden en vertelde alvast wat dingen over Kaapstad. Onderweg zagen wij mensen onder de brug slapen, dat was heel gek om te zien.

Toen wij aankwamen bij het vrijwilligershuis kwam Noel, onze huisbaas, ons gelijk verwelkomen. Het is een ontzettende lieve man met humor. Hij is hier als een papa voor iedereen en zorgt ervoor dat je je fijn en veilig voelt. Hij vertelde dat je hier jezelf mag zijn en dat iedereen voor elkaar zorgt. We hebben een rondleiding gehad, wat gedronken, de koffers een beetje uitgepakt en lekker gedoucht. Mijn ouders hoopten dat ik hier zou afkicken van mijn lange douche gewoontes (thuis sta ik graag een half uur onder de douche). Maar helaas, de douches hier zijn heerlijk en zonder timer. Het vrijwilligershuis bestaat uit twee delen. Er is plek voor 60 mensen, maar er zijn er meestal 30-40 tegelijk. Er kunnen 4-8 personen op 1 kamer, maar er zijn er nooit meer dan 4. Er zijn twee keukens, twee badkamers en twee ‘’woonkamers’’, Wij slapen op een kamer met 3 stapelbedden. Volgens Noel is dit de mooiste/grootste kamer (nu niet te veel van voorstellen hoor…). Isa en ik waren de eerste nacht met zijn tweeën, vandaag komt er nog een meisje bij. Om ongeveer 1 uur vannacht gingen we slapen. Ik werd net wakker in een hele lichte kamer en was helemaal blij dat ik aan 1 stuk had doorgeslapen. Kijk ik op mijn telefoon, is het pas 7 uur…

2 weken voor vertrek!

Hoi allemaal!

Welkom op mijn reisblog. Via deze blog blijven jullie op de hoogte van al mijn avonturen en ervaringen tijdens mijn reis naar Zuid-Afrika. Ik vertrek op 10 Oktober om 10:05 vanaf Schiphol. Ik ga samen met Isa (studiegenootje) 9 weken stage lopen in een Clinical Health Centre in Kaapstad. Na deze stage gaan wij samen nog een weekje verblijven in/rondom Kaapstad. Isa gaat 21 December naar huis en dan komen mijn ouders, broer (Niels) en vriend (Jef) 2 weken. Op 3 Januari vliegen wij met zijn vijven weer terug naar Nederland.

Ik zal in ieder geval elke week, misschien vaker, wat schrijven op deze blog. Ik kan hierbij foto's toevoegen en via de kaart kunnen jullie zien waar ik me bevind en waar ik ben geweest. Ook kunnen jullie reacties plaatsen.

Ik vind het super spannend maar heb er ook mega veel zin in!

Liefs, Romy